Amateurjachtschipper bouwt microcruiser: Maiden Voyage

De thuisreis van hond, man, en Muis, werd natuurlijk, hoe kan het ook anders een reis van de bijzondere soort. Motor 1, de elektro one, heeft op de HISWA op dag 2, net nu de accu’s lekker vol waren, het loodje gelegd. Zijn vervanger, een 1,2 pk sterk benzine monstertje van chinese makelij, neemt vanaf nu de honneurs waar, zo far no green (anymore)… Torretje op de spiegel gekalefaterd en de thuisreis word aanvaard. Met de beloofde ZW wind moet er een rakje op het 5m2 metende fokje volgens ons wel inzitten. Helaas, Aeolus is ons vandaag niet goed gestemd, en we worden op een flauwe ZO scheet getrakteerd.. Motorren dat het een lieve lust is, horen zien vergaan je op een gegeven moment wel, tot dan uiteindelijk de Oranje sluizen in zicht zijn. Ik heb in mijn schippers leven vaker dit tochtje met buitenboordmotorgeweld gemaakt, docht deze gaat te boek als een der traagste. Schutten gaat zonder noemenswaardige averij, en na een ietwat moeilijkere voordewindse landing aan het steigertje van WSV Zuiderzee te schellingwoude, lig het scheepje er tevree bij. Bijzondere verrichtingen met dit torretje en gekunstelde spiegel constructie, vraagt toch wel kunst en vliegwerk van de schipper. Mwahhh, het zal wel wennen in de loop der tijd denkt de schipper. Hond en man uit de broek en de trosjes gaan weer los, voor alle zekerheid word gewacht met passeren van de Schellingwoude brug tot deze op een grote kier staat, tsja je weet het maar niet, het mastje is kort maar wil deze graag staande houden dit eerste ritje. Van wind is nog geen spoor en motorzeilen dapper het Buiten Ij op. Vandaag staat Muiderzand op het menu, en dit ligt dan heeeeel ver weg met 2 knoopjes voortgang. Het briesje wat er op komt zetten nesteld zich recht voor de boeg. Daar we nog met dummy zalingen zijn uitgerust, en we door de mastenmaker op het hart werden gedrukt het grootzeil vooral niet te hijsen, is opkruisen uitgesloten. We zijn gedwongen 3 tank stops onderweg te maken eer het dag doel bereikt is. Daar de Muis op culinaire bereidingen niet ingesteld is word het avondmaal in plaatselijke haven tent, tussen de rooie broeken genuttigd, en laten ons de biertjes zich goed smaken. De nacht word doorgebracht in horizontale positie op twee platgelegde kuipkussentjes, die achter elkaar gelegd, gezamenlijk net lang genoeg zijn om mijn toch al korte lichaam in een soort van slaaptoestand te ondersteunen. Hier ook weer een aandachts puntje op de wederom immer groeiende klussenlijst. Koffie staat niet op het menu de volgende ochtend, daar van kommaliewant nog kooktoestel sprake is in de kajuit van de Muis. Ik vergast mij zelf dan maar op 2 bollen met kleffe zweetkaas, van eergisteren… Aan de keuken word inmiddels gewerkt. Tanks op-toppen en om klokslag 11 uur, naar jachthaven Naarden, alwaar mijn gasten om 2 uur zullen aantreden, geen rede tot paniekeren betreffende tijdsdruk dus. Torretje op standje opgewonden, daar de wind nog steeds op de kop staat en een ietwat aan kracht is toegenomen. Al doende gaat de bonte stoet richting ons nieuwbakken thuishaven. Een handje vol nautische dagjes mensen herkent Muis en bemanning en er word uitbundig gewuifd. Eenmaal voor de havenmond, word er door de dubieuze Chinese gesputterd en gestotterd, tot het in alle talen zwijgt. Verwoede pogingen mijner zijde het wonder der techniek leven in te blazen mogen niet baten. Scheepje word nu langzaam maar zeker richting de vaargeul geblazen en schipper moet het binnenste van de muis geheel ontruimen daar het anker zich op een tot dan toe onbekende plaats schuil houd. Eenmaal midden in de vaargeul geblazen, pakt het anker en we hebben uitstekend zicht op gemiste havenmond, en de ons aan beide zijden vrolijk passerende water recreanten. De patrouillerende reddingsdiensten hou ik nauwlettend uit het oog, daar ik het dappere dopje natuurlijk niet op haar maiden voyage wil laten opbrengen door een stel reddings beunhazen. Thuisfront beloofd mij telefonisch, dmv bevriend zeiljacht, ons spoedig te zullen bevrijden uit deze benarde positie. Alle moeite ten spijt, we worden door man met rubberboot na 10 minuten aan de steiger van de trailerhelling afgeleverd. De officiele "uit het waterlaat ceremonie", vind plaats zonder noemenswaardige incidenten, goed, goed, een nat pak voor de schipper en wat sloten die doorgezaagd dienen te worden, maar dat mag de pret vandaag niet meer drukken!